Stel, je bent aan het hoveren voor de lokale nieuwszender boven Antwerpen bij nacht, je co-piloot is aan het filmen en plots valt de motor uit en ben je gedwongen om een autorotatie maken. Hoe vind je een geschikte gebied dat je eigenlijk niet kunt zien en maar hopen om geen bomen, palen, draden of auto's in je vliegroute te treffen.
Dit is een situatie die je niet wilt meemaken. Na een ervaring van een motorstoring tijdens het vliegen over een stad, zou ik alle hulp verwelkomen bij het landen na een motorstoring; hoe dan, je kan vragen, waar hebben we het over? Het heet de Autorotation Plus Program.
Alle helikopters, groot of klein, auto-roteren met ongeveer dezelfde voorwaartse luchtsnelheid van 60 tot 80 Kts, bij een daalsnelheid van 1200 tot 1800 ft/min. Helikopterpiloten moeten een goede kennis opdoen van de autorotatie in hun initiële opleiding, maar er is geen extra meer opleiding zodra ze hun vergunning hebben. De kennis vervaagd echter over de tijd en autorotatie moet worden geoefend om vaardigheid te behouden.
Zoals we allemaal weten, vereist een motorstoring een onmiddellijke respons met de collectief. Een piloot moet altijd alert zijn op zo'n moment en zo snel mogelijk de juiste luchtsnelheid, daalsnelheid en rotor RPM opzoeken terwijl hij de beste oplossing voor landing zoekt.
Het kan anders.... Spitfire Aerospace ontwikkelt een systeem dat een eenmotorige helikopter twee tot vier minuten aandrijving van de hoofdrotor kan geven ingeval van een motorstoring, net genoeg om een aanvaardbare landingsplaats te vinden. Het systeem word automatisch geactiveerd bij het starten van de autorotatie.
Het systeem creëert dit hulpvermogen door het pompen van waterstofperoxide via een buis langs de mast van de hoofdrotor, naar het rotorblad. Via een buis in het rotorblad mengt de waterstofperoxide zich met een katalysator gesitueerd aan de rotortip. Dit veroorzaakt een chemische reactie die stoom opwekt en dat het rotorblad blijft aandrijven. De stoom is niet explosief en niet-vervuilend.
Het systeem is vrij eenvoudig zonder bewegende delen en het kleine extra gewicht bij het rotortip zorgt voor een goede gyroscopische stabiliteit en uitstekend vliegwiel momentum in autorotatie. Onderhoud van het systeem is ook eenvoudig. Het systeem kan in om het even welk model helikopter worden ingebouwd door het aanpassen of het kalibreren van de vereiste stuwkracht om de rotor RPM te handhaven.
Deze uitvinding is het werk van een ervaren helikopterpiloot, ingenieur, ondernemer en ondernemer Jack Fetsko. Jack heeft een uitgebreide ervaring die teruggaat tot 1945 toen hij begon te vliegen. Hij werkte voor Piasecki en Boeing en was de eerste piloot helikopter die verkeerpatrouilles en medevac vloog boven Philadelphia. Hij was ook betrokken bij het ontwerp en vloog de eerste Enstrom Allison turbine helikopter.
De uitvinding wordt momenteel beproefd op verschillende soorten helikopters. Het ziet eruit als Spitfire een gat in de markt heeft gevonden. Als dit systeem kan worden ingebouwd op een eenmotorige helikopters is dit een zeer grote verbetering in de veiligheid van deze helikopters.
Ja, we weten allemaal dat er meer testen zullen moeten worden gedaan voor FAA en EASA het systeem zullen goedkeuren maar het lijkt een vrij simpel, betaalbaar en uitvoerbare oplossing die kan bijdragen aan de veiligheid van onze piloten.
En intussen: many safe flights en blijf autorots oefenen!