Stel, een grote natuurbrand breekt uit. In dat geval kan Defensie hulp bieden onder het inzetscenario Hulp aan de Natie. Hiervoor werd de Water Bambi Bucket geleverd, bestemd voor het Mobile Air Operating Team van Schaffen. Die waterzak, die getransporteerd wordt met een helikopter (NH90 Caïman), werd onlangs door de 1 Wing getest en geëvalueerd aan het meer van Bütchenbach.
De Water Bambi Bucket is een soepele waterzak die door middel van een sling onder de helikopter bevestigd wordt. Hiermee kunnen ze hetzelfde type operaties uitvoeren als een Canadair-blusvliegtuig. Het vullen van de zak gebeurt door volledige onderdompeling tijdens een stationaire vlucht. "Dit aankoopdossier werd opgestart na de grote brand in de Hoge Venen in 2011. Hierbij gingen duizenden hectaren in de vlammen op", verklaart kapitein-commandant Marieke Hardeman, de materiaalbeheerder van het project.
Het gekozen model is de Bambi MAX van de Canadese firma SEI Industries, licht en compact met een leeggewicht van 130 kilo en een vulcapaciteit van 2.500 liter die ze in één of meerdere lozingen kunnen leegmaken. De investering kost ongeveer 80.000 euro en wordt volledig gedragen door het Ministerie van Binnenlandse Zaken in het kader van een protocolakkoord met Defensie. "Dit protocolakkoord omvat eveneens de studiekosten, de vorming, het onderhoud en het gebruik in het geval van geleverde steun aan de Civiele Veiligheid", besluit de materieelbeheerder.
Testen en evalueren
Onze Nederlandse en Finse collega's gebruiken het systeem met de Chinook- of Cougar-helikopter, België zal de NH90 TTH (Troop Transport Helicopter) inzetten. De indienstname is gepland voor midden 2017 maar hiervoor moet de bucket twee testfases doorlopen.
De Development Test and Evaluation (DT&E) is de eerste in rij en valt onder de verantwoordelijkheid van testpiloot majoor François Warnant. Het afsluiten van die fase is gepland voor de lente van 2017. Tijdens die testperiode voeren het Competentiecentrum Vliegend Materieel & Communicatie- en Informatiesystemen (CC V&C) en de 1 Wing de nodige aanpassingen uit op het vlak van de elektrische bekabeling. Aanvankelijk werken ze vanop de grond met behulp van een kraan, vervolgens met de NH90. "Aan het einde van de DT&E worden een aantal documenten opgesteld om de aanpassingen te laten goedkeuren door de Belgian Military Airworthiness Authority (BMAA)."
Vervolgens start de Operational Test and Evaluation-campagne (OT&E). Die tests maken het mogelijk om de beperkingen van dit type materieel te bepalen. "De voornaamste bezorgdheid is dat de massa van de gevulde zak (2,6 ton) de hoeveelheid brandstof in de helikopter beperkt. Dit heeft een directe impact op de duur van de vlucht. De NH90 bereikt met beide massa's ook nog eens zijn limieten. Dit resulteert in een reserve van kracht en dus een zeer beperkte flexibiliteit wanneer de helikopter bij lage snelheden functioneert, wat het geval is bij het vullen van de zak", verklaart de piloot.
Een ander aspect van dit type operaties is dat de emmer aan een kabel van twintig meter (zestig voet) hangt en de piloten verplicht in stationaire vlucht zonder grondeffect te vliegen (Hover Out of Ground Effect, HOGE). Een helikopter geniet vanaf een hoogte van ongeveer vijftig voet niet langer van het 'luchtkussen' tussen de belangrijkste rotor en de grond. Ze moeten dus met meer vermogen vliegen, met een snellere daling van autonomie als gevolg.
De volgende testfase, de OT&E, valt onder de bevoegdheid van majoor François Hénoumont.
We volgen het op de voet.