De Indiase helikopterbouwer HAL (Hindustan Aeronautics Limited) ligt reeds lang onder vuur in India. Eigenlijk heeft HAL maar een grote klant en dat is IAF, de Indiase Luchtmacht die naast helikopters ook vliegtuigen aankoopt bij HAL. Maar HAL is een staatsbedrijf en veel keuze heeft IAF niet, ze worden eigenlijk verplicht bij HAL te kopen.
Maar IAF, de Indiase Luchtmacht, is niet gelukkig met HAL aangezien de kwaliteit, de betrouwbaarheid en de stiptheid problemen zijn die voortdurend de oorzaak zijn van klachten. Ondanks het eigen luchtvaartbedrijf HAL is India uitgeroepen tot de op één na grootste importeur ter wereld voor militaire hardware, inclusief helikopters en vliegtuigen, in de periode 2016-2020. Een dergelijk mismatch is niet alleen een reden voor nationale verlegenheid, maar wijst vooral op de middelmatigheid van de Indiase infrastructuur voor defensieproductie.
In 2018 zag de Indiase regering zich budgettair verplicht om publieke activa te gelde te maken en HAL was een goede kandidaat hiervoor. De IPO van HAL werd echter helemaal geen succes, mede omdat 'het industriële project' weinig investeerders of concurrenten aansprak. Uiteindelijk werd het Indiase LIC (Life Insurance Corporation), een groep aanleunend bij de publieke sector, op het einde van het IPO-proces gedwongen om 70% van de aandelen te kopen. De overige 30% kwam in handen van Indiase institutionelen voor 20% en een aantal andere kleinere aandeelhouders tekenden voor de overige 10%. Probleem met deze aandeelhoudersstructuur is dat er geen industriële of branche kennis aanwezig is bij de investeerders en dat het management nog steeds het bedrijf als een staatsbedrijf verder zet.
Het huidige programma helikopters bestaat uit: ALH Dhruv, Chetak en Cheetal en de ontwikkelprogramma's voor de LCH en LUH helikopters. Geen enkele van deze toestellen wordt door het Indiase leger als een voltreffer aanzien en als ze de kans krijgen koopt de IAF Amerikaanse of Russische helikopters.
De regering ziet nu de voordelen en de noodzaak van een echte privatisering van HAL in, maar ook de onvermijdelijkheid ervan in. als het ambitie wil verwezenlijken om HAL te veranderen tot een internationale speler op vlak van de luchtvaart, die ook nationaal innovatieve producten tijdig kan leveren.
De manier waarop HAL moet worden geprivatiseerd, zal ongetwijfeld een complex proces zijn, gezien de diepgewortelde cultuur van de publieke sector, het agressieve vakbondswerk, de 'te omvangrijke' personeelssterkte van bijna 30.000 medewerkers en de voorwaarden die het afstoten van minder of onbekwame werknemers tot juridische en financiële uitdagingen maken. Het is onwaarschijnlijk dat een echt particulier management middelmatige en niet-reagerende werknemers accepteert, terwijl het in het slechtste geval onmogelijk of buitensporig duur zou zijn om van hen af te komen.
De huidige premier Modi heeft nog drie jaar te gaan voor de volgende verkiezingen en als hij deze taak van het privatiseren van HAL kan klaren, zal de lucht- en ruimtevaartindustrie en IAF hem eeuwig dankbaar zijn.
Conclusie:
HAL is zeker geen unicum op de luchtvaart wereldmarkt waar staten hun nationale defensie-bedrijven - onder de mom van nationale veiligheid - de hand boven het hoofd houden. De resulteert meestal in grote, logge bedrijven waar innovatie, wendbaarheid en winstgevendheid reeds lang ondergesneeuwd zijn onder de lawine van subsidies en andere manieren van staatssteun.
We wensen de Indiase premier veel succes toe in zijn poging om HAL echt te privatiseren en kijken met spanning uit welke nieuwe helikopters de 'new HAL' op de markt zal kunnen brengen.
Video:
